امید

      

ای آنکه به وقت شادی?
یاد تو مرا به اعماق تفکر فرو می برد?
و شعفی توصیف ناپذیر
به جانم می اندازد.

ای آنکه یادت آرام بخش دلهاست و
ای پروردگار پر عظمت ناشناختنی،

تو خود بهتر می دانی که تنها تو را می پرستم و
به امید تو زنده ام

از تو یاری می طلبم

تو را دارم و از ندای یاری می خواهم...

و تو را دمست دارم....